جمعه, ۳۱ فروردین ۱۴۰۳

مقاله ها

دانشنامه ـ مطالب مفید

در آخرین روز های سال ۱۴۰۰ هستیم، بوی بهار از گوشه وکنار شهر استشمام می شود، مردم از هر فرصتی برای خرید و تامین مایحتاج عید نوروز در حد استطاعت شان استفاده می کنند یا حداقل دوری در خیابان ها می زنند تا با حضورشان در خیابان ها حال و هوای بهاری را احساس کنند. خیابان ها هم پر ترافیک و شلوغ است، رفت و آمد زیادی به چشم می خورد.

عمو نورزهای متعددی سر چهار راه ها وخیابان ها مشغولند و تبریک عید می گویند و درخواست دریافت عیدی می کنند، برخی هم چیزی به آن ها می دهند تا کامشان شیرین شود.

از سوی دیگر حضور کودکان خیابانی ومتکدیان هم خیلی بیشتر شده است بطوریکه همه جا به چشم می خورند در چنین شرایطی تکلیفی بر دوشمان سنگینی می کند آن هم مسئولیتی است که در مقابل گروه های نیازمند، کم برخوردار و آسیب پذیر جامعه داریم، آن هایی که علاقه ای به آمدن عید نوروز ندارند چون قادر نیستند برای خانواده و فرزندانشان پوشاک و امکانات دیگر عید خریداری کنند، نمی خواهند پیش آن ها خجالت بکشند و احساس شرمندگی کنند.

در شرایطی که تورم حدود چهل درصدی را تجربه می کنیم، قیمت ها خیلی بالا رفته و اجناس حسابی گران شده است بطور طبیعی مردم کم درآمد که متاسفانه تعدادشان هم زیاد است از آمدن عید استقبال نمی کنند، بعضی هم می گویند امسال عید نداریم، برخی هم کرونا را بهانه می کنند و می گویند ما که جایی نمی رویم، همه در گیر کرونا هستند، کسی هم سراغ ما نمی آید. آیا می توانیم چشممان را به روی واقعیتی که چنین آشکار است ببندیم و از کنار آن بدون هیچ عکس العملی بگذریم؟ خیر همه مسئول هستیم کاری بکنیم بزرگ یا کوچک مسلما هر کس به اندازه وسع و توانش پیش خدا و وجدانش مسئول است تا تماشاگر نباشد، باید سهم خود را ادا کند هیچ کس نمی تواند همه مشکلات و احتیاجات فقرا را بر طرف کند اما می تواند گوشه ای از نیاز حاجت مندی را بر آورد.

اگر هرکس از هزینه پوشاک، شیرینی و میوه ای که برای خانواده خودش خرید می کند اندکی را هم به خانواده نیازمندی اختصاص دهد یقینا خوشحالی و شادی خوبی را هدیه داده است. یا این که مستمسکی پیدا کند و به خانواده کمتر برخوردار ی از نزدیکانش هدیه ای بدهد تا تحمل زندگی برای آنان آسان تر شود و لبخند شادی بر لب آنان بنشیند البته ثواب وافری هم خواهد برد.

از سوی دیگر، بسیار شنیده می شود که برخی می گویند خیلی از افرادی که با چهره نیازمند خودشان را معرفی می کنند واقعا محتاج نیستند و نباید به آن ها کمک کرد باید گفت مردم حق دارند، امکان سوء استفاده هم زیاد است، مناسبترین راهکارش کمک کردن از طریق موسسه های خیریه است که برای حمایت از اقشار کم برخوردار تاسیس شده اند و می توانند کمک مردم را به مستحق واقعی برسانند زیرا این موسسه ها دارای مددکار اجتماعی هستند که به راحتی قادرند نیازمند ان را تشخیص دهند و اطلا عات کافی هم دارند تا کمک های مختصر مردمی را دریافت و تجمیع کرده و بر آن بیفزایند بعد با رعایت شان و احترام افراد آسیب دیده با حفظ کرامت آنان و رازداری حرفه ای نیاز های مستحقان را ادا کنند و به سرعت هم گزارش ارائه خدمت خود به افراد آسیب دیده را به بانیان، نیت کنندگان و نیکوکاران برسانند. توجه داشته باشیم که موسسه های خیریه دارای مجوز قانونی، هیات مدیره و بازرس بوده و عمل کردشان منظما توسط دستگاه های مسئول کنترل و نظارت می شود. پس بیاییم دل هایمان را در این ایام عید بهاری کنیم، عیدمان را با دیگران تقسیم کنیم و سهم خود را به جامعه ای که به آن علاقمند هستیم و دین داریم ادا کنیم .

                                                                                                                                                                                                                 نبی‌اله عشقی‌ثانی

مدیرعامل شبکه ملی خیریه‌های حامی ایتام