با کمال تاسف و تاثر باردیگر و این بار دختری چهار ده ساله توسط پدری متعصب در یکی از مناطق شمالی کشور با ضربات داس به قتل رسید آن هم زیر عنوان حفظ ناموس، موضوعی که مورد احترام همه ایرانیان است و متاسفانه پایه واساس قتل های بسیاری توسط پدر، برادر، عمو یا دائی می باشد و دخترانی نوجوان را بکام مرگی تلخ برده است.
مقصر این قتل های بی پایان کیست؟
دخترانی نو جوان که هنوز به سن ادراک ناموس وتشخیص حریم ها نرسیده اند، پدرانی که عاشق فرزند خود هستند وبه فرمان تعصبات فرهنگی دست به فجیع ترین جنایات می زنندتا ناموس خانواده خود را حفظ کنند وشاید تا پایان عمر از کرده خود پشیمان هستند، بستگان وخویشاوندانی که ندانسته با مداخلات،سخن چینی، نادانی و بی خردی آتش بیار معرکه این جنایات می شوند،ضعف در قوانین قضایی برای دفاع از نوجوانانی که قادر به تشخیص بد وخوب ومصلحت زندگی خود نیستند وبه راه خطا کشیده می شوند، یا مامورین مجری قوانین که صزفا گوش به فرمان مقامات دستور دهنده هستندومجاز به رعایت مصالح ودرک ضعف های قوانین نمی باشند. شاید برای جبران همین نقیصه ودر همین مسیر بود که طرح استقرار مددکاران اجتماعی در کلانتری هاچند سال قبل به اجرا گذاشته شد واورژانش اجتماعی توسط سازمان بهزیستی راه اندازی گردید. اگر چه هر یک از این موارد ودلایل دیگر می تواند تاحدودی در وقوع قتل های ناموسی نقش داشته باشد اما تاثیر عمیق خرده فرهنگ ها ،تعصبات قومی وقبیله ای وبرداشت اشتباه از غیرت ومردانگی وارزش ها،تعصب وناآگاهی از ضرورت ها وچگونگی حفظ حریم خانوادگی از جمله عوامل بسیار مهمی هستندکه بایستی توسط کارشناسان امور اجتماعی،روانشناسان ودست اندر کاران امور فرهنگی ومصلحین اجتماعی مورد بررسی جامع قرارگیرد.
معاونت پیشگیری از جرایم قوه قضاییه بر اساس وظیفه ذاتی خود از جمله دستگاه های مسوولی است که می تواند با دعوت از همه اندیشمندان وخردمندان در موضوعات اجتماعی ،فرهنگی وپژوهشگران دینی پیش گام این اقدام بسیار مهم ملی باشد.
در موضوع قتل های ناموسی تحقیقات وپژوهش هایی نیز توسط دانشگاهیان ودانشجویان انجام شده است که می تواند دست مایه تاثیر گزاری برای انجام یک بررسی ،تحلیل وحتی فر تحلیل قرار گیرد.
متاسفانه قتل های ناموسب در نقاط مختلف کشور از قدیم الایام تا کنون در حال انجام است وقوع هریک نه یک خانواده بلکه گروه های بزرگی از مردم را تحت تاثیر قرار می دهد وباتوجه به توسعه وگسترش غیر قابل کنترل دنیای مجازی،شبکه های اجتماعی وخبر گزاری های بزرگ وکوچک در سطح بسیار وسیعی نشر وباز نشر پیدا میکند که خود باعث آزار روحی وروانی وعدم امنیت ونگرانی در خانواده ها وجامعه می شود وحتی مورد سو استفاده مغرضین هم قرار می گیرد .
پس هیچ کس و هیچ دستگاهی نمی تواند و نباید بایستد و فقط تماشاگر باشد یا حداکثر اظهار تاسف کند، باید دست به اقدام زد. هرکس تواناتر است مسئولیتش هم بیشتر می باشد.
باید برنامه آموزش همگانی در همه سطوح وتوسط همه متولیان ومسوولین حتی ائمه جمعه وجماعات ،آموزش وپرورش، نشریات ورسانه ها با یک مدیریت وبرنامه ریزی دقیق وصحیح ساماندهی واجرا شود.
نقش رسانه ملی بدلیل حضور وتاثیر گذاری در همه نقاط کشور بسیار بیشتر است تا با ساخت فیلم های تحلیلی وبا دعوت از همه متخصصین وفرهیختگان با زبان عوامناس وساده وقابل فهم برای عموم مردم، ابعاد مختلف موضوع را توضیح دهند وبگویند وتفهیم کنند که اگر هم یک موضوع وخطای ناموسی واقع شد بدانند چگونه بصورت منطقی با آن مواجه شوند وبحران را مدیریت کنندودست به چه اقدامی بزنند.به بستگان ومطلعین درگیر با موضوع آموزش دهند چطور با مساله برخورد کنند،نفت روی آتش نریزند وخود را غیرتی ومتعصب نشان ندهندمثلا به بستگان درجه اول حادثه دیده نگویند اگر شما جلو فرزند خود را نمی توانید بگیری ما اقدام می کنیم وآموزش دهند در این قبیل مواقع چه مداخله ای بکنندوچه نکنند.
از جمله دیگر اقدامات بسیار تاثیر گذار که پیشنهاد می شود توسط دستگاه های مسوول انجام شود ، برنامه ریزی واجرای طرح هایی بمنظور دعوت از روانشناسان ومددکاران اجتماعی برای حضور در همه مکان ها وجلسات وکلانتری ها ومراجع قضایی است که به نوعی مسوولیت رسیدگی به این قبیل درگیری ها را دارند تا هنگام رسیدگی ومداخله در بحران ها ی سخت هر نوع تصمیم گیری با مشورت واخذ نظر رسمی آنان صورت پذیرد.
نبی اله عشقی ثانی
عضو شبکه ملی خیریه های حامی ایتام