موسسه های خیریه را سمن یعنی سازمان مردم نهاد می گویند ،این بدان معنی است که اساس وبنیان انها را مردم شکل می دهند وبا کمک مردم ونیکوکاران منابع مالیشان تامین می شود،خیریه به زبان انگلیسی ngo گفته می شود که مفهوم آن جدا از دولت بودن است با این وجود تشکل های مردم نهاد به کمک دولت می آیند تا با حمایت از اقشار آسیب پذیر زندگی را برای آنان قابل تحمل نمایندوبرای توانمند سازی آنان اقدام کنندو باری هم از دوش دولت بردارند.
جامعه هدف موسسه های خیریه مردم فرودست هستند که دهک های پایین اقتصادی را شکل می دهند این مردم در تکانش های اقتصادی واجتماعی و اپیدمی ها مثل کرونا قبل و بیش از سایرین دچار آسیب می شوند وزندگیشان به مخاطره می افتد، ناچار برای دریافت کمک وحمایت بیشتر به خیریه ها متوصل می شوند در نتیجه بر مسوولیت ودغدغه تشکل های مردمی می افزایند.
در شرایط فعلی که بیماری کرونا همه فعالیت های اقتصادی کشور را تحت تاثیر قرار داده است ،خیرین ، نیکوکاران ومردمی که منابع مالی خیریه ها را تامین می کنند نیز مانند سایرین امکاناتشان کاهش یافته و فاقد در آمد کافی برای حمایت از خیریه ها و تشکل های مردم نهاد هستند بصورتیکه منجر به کاهش خدمات و حمایت ها شده است
ملاحظه می شود که از یک سومراجعین ومتقاضیان دریافت کمک از خیریه ها افزایش می یابد از سوی دیگر منابع مالی موسسات بشدت کاهش یافته لذا خدمات خیریه ها محدود تر می شود و متاسفانه خیل نیازمندان اضافه واضافه تر شده است.
سوالی که پیش می آید، این است که اکنون چه باید کرد؟
به همکاران در موسسه های مردم نهاد توصیه می کنیم از طریق مدیریت منابع موجود،کاهش هزینه های اداری وجاری،همکاری با شبکه های موسسه های خیریه همراه با تقسیم وظایف ومسوولیت ها از موازی کاری جلوگیری نموده وبه منابع خردمشارکت های مردمی توجه بیشتر نمایند،از ورود به اجرای طرح های کلان ودیر بازده بپر هیزند تا انشاالله شرایط کرونایی کشور وجهان تغییر نماید وگشایش لازم در امور اقتصادی اهل خیر فراهم گردد.
در شرایطی که دولت هم که مسئول اداره کشور است و باید نقطه اتکا و پشتیبان اصلی مردم باشد و انتظار می رود قبل از توقف فعالیت خیریه ها و در رنج قرار گرفتن بیشتر گروه های فرودست با همراهی و مشاوره با کارشناسان، اهل خیر و نیکوکاران راهکاری بیاندیشد و سازوکاری برای استمرار خدمات تشکل های مردم نهاد تبین گردد تا مردم در رنج کمتر قرارگیرند، خود فاقدتوان کافی است. زیرا زمانی که به موقعیت دولت نگاه می کنیم و به شرایط کنونی و عملکرد آن می پردازیم، ملاحظه می شود که دولت برای پیشگیری از همه گیری بیماری کرونا خود دستور تعطیلی بسیاری از مشاغل وکسب وکار ها را داده است که حدود ۵۰٪ دهک های پایین جامعه را شامل می شود. در نتیجه این افراد قادر به پرداخت هزینه های اجاره واحدهای کسب وکار ومنازل مسکونی ودیگر مخا رج شان نمی باشند ومستاصل شده و نیازمند حمایت می باشند.
اگر چه بمنظور مداخله ومساعدت در حد منابع وامکانات طرح های حمایتی ارایه گردیده است اما مساله یک روز ودو روز نیست ،باید برای طولانی مدت برنامه ریزی واقدام صورت گیرد.
نگرانی اصلی کارشناسان این است که اکنون توجه مردم به روش کارهایی خود مراقبتی وبهداشتی برای پیشگیری از بیماری کرونا متمرکز است. اما تدریجا پی آمد های اقتصادی ویروس کرونا امور روزمره زندگی مردم را مختل می نماید واندک اندوخته ها صرف ودر آمد ها قطع می گردد. واحتمال دارداقتصادکشور دچار فروپاشی شود لذا هشدار می دهند وپیشنهاد می کنند همچنانکه تیم بهداشت ودرمان دولت بدون تعطیل ومجدانه در حال اقدامات برای مبارزه وکنترل بیماری کرونا است ،تیم اقتصادی دولت هم باید مراقب پی آمد های اقتصادی وتعطیلی بازار کسب وکار وتوقف تولیدات مورد نیاز کشور باشدزیرا کاهش یا قطع درآمد های مردم مساله ای جدی می باشدکه در آینده نزدیک آثار آن خود را نشان خواهد داد .بنابراین ضرورت دارد متولیان این بخش نیز سریعا ساز وکارهای مواجه با این چالش را ارائه دهند.
همچنین دستگاه های حمایتی واجتماعی نیز برای برون رفت از چالش های اجتماعی در موقعیتی که کشور با آن روبرواست وفقیر وغنی با آن مواجه می شوند باید طرح وبرنامه های ملی ارایه دهند به صورتی که همه مردم محفوظ بمانند .
نبی اله عشقی ثانی
عضو شبکه ملی خیریه های حامی ایتام