کرونا و فاصله بین نسل ها
فاصله بین نسل هاموضوعی نسبتا قدیمی است که در محافل ومجامع علمی توسط کارشناسان امور اجتماعی مورد بررسی قرار می گیرد وتاثیرات آن به میزانی است که مردم عادی کوچه وبازار نیز در مورد آن به گفتگو ومجادله می پردازند .
در کشور ما بالا رفتن سن ازدواج وکمبود شغل با عث شده تا جوانان با حدود سی سال اختلاف سن با والدین خود باهم زندگی کنند در حالی که سابقا جوانان بارسیدن به بیست سالگی صاحب شغل شده وازدواج می کردند وبرای خود زندگی مستقلی تشکیل می دادند.
این اختلاف سن با خودش اختلاف خواسته وسلیقه وانتظارات هم می آورد که باعث شده فاصله بین نسلی بیشتر ودر ابعادی جدید مطرح شود وبر دامنه چالشهای خانوادگی بیفز اید.
تغییرات تکنولوژیک ومدرنیسم هم به این تفاوت ها افزوده است ،موضوع عمق بیشتری پیدا کرده و بر دامنه این فاصله اضافه شده است و چون بیشتر مردم با آن مواجه هستند همیشه مطرح است.
این روزها اعضا خانواده ها بدلیل همه گیری بیماری کرونا وقرنطینه شدن خانواده ها ناچارا اوقات زیادی را در کنار یکدیگربسر می برند، فرصت کافی دارند که یکدیگر را بیشتر برانداز کنند وبه حرف های هم گوش دهند ،اعضا خانواده ملاحظه میکنند ومتوجه می شونداین آدمهایی که عاشقانه وصمیمانه با هم زندگی وسلوک می کنند در خیلی از مورد نظرات ناهمگون ومتفاوتی دارند .بعضا از این همه فاصله ای که در فهم وتبین مفاهیم مشترک بین شان وجود دارد متعجب می شوند .
بزرگتر ها برای فهمیدن ودرک فرزندخود نیازمند تعمق وبررسی یکدیگر هستند ،از خودشان می پرسند چگونه است که ما سالیان بسیاری در یک خانه زندگی کردیم ،کنار یک سفره نشستیم وغذاخوردیم در حالی که نمی دانستیم فرزندمان نگاهی این چنین متفاوت از ما دارد، راستی مارا چه شده است که تا بدین حد از هم فاصله گرفته ایم ؟
ایا دلیل آن تفاوت جنسیت، ویژگی خلقی،انتظارت ،تحصیلات ودیگر خصوصیات است یا فقط بخاطر فاصله سنی است؟
وقتی تفاوت ها وسبک زندگی والدین وفرزندان را بررسی میکنیم متوجه می شویم که جوانان نگاهشان به جلو است ،به مسیری که باید طی کنند، آرزوهایی که می خواهند بدان برسند،قله های که برای فتح آن رویا پردازی میکنند ،چیزی را مانع حصولشان به موفقیت نمی دانند گاهی از کاخ خیالاتشان بالا میروندوخودرا غرق در شادی ونشاط می بینند بعد مانعی جلوشان سبز می شود وان ها را متوقف می سازد.چون تجربه کافی ندارند نا امید ونا سازگار می شوند وبه والدینشان قر می زنند.
بزرگتر ها دوران آرزوپروریشان را سپری کرده اند ،آرزوی امروزشان موفقیت ودستیابی فرزندانشان به خواسته ها وانتظاراتشان است . وسیله ارتباطیشان رادیو وتلوزیون است که سرگرم آن هستند ،به دیدن اخبار وسریال های داخلی دلخوشند وپی گیر آن می باشند. در حالی که جوانان برنامه های دیگر کانال ها را تعقیب می کنند ،بدنبال دنیای مجازی هستند وسرگرمی های خودشان را دارند.
بزرگترها دوست دارند غذاهای سنتی بخورند در حالی که جوانان میل به غذاهای جدید وفسفوتی دارند.
بزرگترها صبح ها زود بیدار می شوند صبحانه را آماده می کنند وفرزندانشان را صدا می کنند که بیدار شوید ،ظهر شدبه کارتان برسیددر شرایطی که بزرگتر ها شب زود خوابیده اند وصبح زود بیدار شدنشان عادی است لیکن جوانان تا پاسی از شب بیدارهستند وبیشتر در دنیای مجازی با دوستانشان ودیگر سرگرمی هایشان مشغولند ودیر می خوابند.
اکنون کرونا این خانواده های متشکل از افرادی با خواسته ها وسلیقه متفاوت وسبک زندگی شاید متضاد را برای اوقات طولانی کنار یکدیگر قرار داده است .
سلوک چنین افرادی کنار یک دیگر مهارت زندگی ویژه واصول ارتباطی خاص می طلبد که قبلا آموزش داده نشده ومردم برای آن آمادگی ندارند لذا از رسانه ملی انتظار می رود برای آموزش این سبک زندگی در شرایط ویژه با کمک اساتید وکارشناسان مرتبط برنامه هایی مناسب تهیه نمایند.تا فاصله بین نسلی به موضوعی برای چالش بیشتر بین خانواده ها تبدیل نشود وهمبستگی خانوادگی افزایش یابد.
نبی اله عشقی ثانی
مدرس دانشگاه وکارشناس امور اجتماعی